The question of authenticity and I go back some way; we’re old sparring partners – frenemies. It’s been a fraught relationship, shot through with paradox and misconstruing. My first novel, Remainder, does turn around its protagonist’s obsession with becoming ‘real’, inhabiting his era or his city, building, skin, movements and gestures in a ‘first-hand’ or ‘authentic’ way, an obsession which he carries to the point of murder. Yet the pleasure of seeing this book receiving glowing press reviews that praised it for its ‘originality’ and ‘true’-ness was tinged with an awareness of something being odd or ‘off’, since Remainder is in fact the most un-original of novels, a novel about non-originality and simulacra that’s quite blatantly composed of set tropes and constructed situations reprised and, only slightly modified, replayed from sources ranging from Ballard’s Crash and Beckett’s Godot back to Sterne’s Tristram Shandy (Uncle Toby’s domestic re-stagings of battle terrains)...

• psychoanalysis
• identity
• contemporary literature
• Jacques Lacan

• South America
• poetics
• theory of architecture
• architecture
• spatial turn
• fiction
• community

Ξένος extraneus του έξω όχι του μέσα (intraneus) όχι της οικίας unheimlich όχι του heim όχι της εστίας της άλλης πλευράς της πόρτας – fores, foreigner όχι υπερβολικά στον ρυθμό, odd όχι κανονικός όχι συνήθης σπάνιος ιδιάζων seltsam παράξενος besherat γενναίος κομψός απρόβλεπτος στραβός verschroben

λοξός αναπάντεχος εξαιρετικός εκπληκτικός

Είναι εκπληκτικό πόσες λέξεις εκφράσεις τρόπους διαφορετικούς έχουμε για να μιλήσουμε για τον παράξενο ξένο τον ausländer τον έξω από τη χώρα και όχι «pays avec nous» όπως λέγαμε κάποτε στη Γαλλία «c’est un pays à moi» για να πούμε κάποιος από το χωριό μου τη γειτονιά μου την περιοχή μου την πατρίδα μου